Kada u posljednjih dvadesetak godina premine i sa beogradskih pozornica ode toliki broj prvaka pozornice – u rasponu od Danila Bate Stojkovića, Petra Kralja i Olivere Marković, do Bore Todorovića, Ružice Sokić i Đuze Stojiljkovića – takvih koje je voljela i divila im se čitava bivša država od Vardara pa do Triglava, onda ne govorimo samo o običnoj smjeni generacija nego nažalost i o završetku čitave jedne ere
Današnja slika kulture Srbije u očima naučnih istraživača Zavoda više je nego kompleksna: ona izgleda impresivno ali – u odnosu na nepovoljne okolnosti
Ne služi današnji „Sveti S“ tome da obnovi ili ponovno dokaže mehanizam koji je od barbarstva u kazalištu doveo do masovnih silovanja i grobnica, nego da bi pokazao kako je isti mehanizam na djelu i danas, ništa manje sustavan, okrutan i naizgled nezaustavljiv, kao što je bio onaj koji je prekinuo izvođenje predstave 1990. godine
ZagrebDox je postao pravi vašar istovremeno autentičnog i hinjenog, istinski potresnog i emotivno manipulativnog, intimistički dirljivog i epski ispraznog. S jedne strane je demokratični forum koji daje glas obespravljenima i anonimnima, a s druge se pod egidom objektivnosti nemilosrdno izvlači prljavi emotivni veš unesrećenih ljudi
Na snimkama koje je Gagić zabilježio na 12 lokacija i u 12 mjeseci, koji se pak reproduciraju na 12 magnetofona s vrpcama kojima je rok trajanja istekao nesretnih 90-tih, ne pojavljuje se ništa gromoglasnije od cvrkuta ptica, strujanja vjetra, prolaska motornih vozila ili piljenja drva obližnjeg mještanina. Međutim, u podnožju te „tišine“ vrebaju minska polja
